Koła Żywego Różańca
Jak paciorki różańca przesuwają się chwile, nasze smutki, radości i blaski. A ty Bogu je zanieś, połączone w różaniec, Święta Panno Maryjo, pełna łaski!
W naszej Parafii obecnie istnieją cztery Róże:
I – św. Dominika pierwsza od niepamiętnych czasów
II – św. Siostry Faustyny od października 2015 roku
III – św. Jana Pawła II od listopada 2016 roku
IV – św. Ojca Pio od września 2019 roku
Obecny sposób odmawiania Różańca pochodzi od świętego Dominika, założyciela Dominikanów.
Matka Najświętsza pouczyła go jak odmawiać Różaniec.
?Różaniec jest najpotężniejszą bronią, jaką możemy się bronić na polu walki.? ( Siostra Łucja z Fatimy)
?Jedno tylko Zdrowaś Maryjo dobrze powiedziane wstrząsa całym piekłem.? (św. Jan Maria Vianney)
?Trzymajcie się różańca, jak pnącze trzyma się drzewa ? bo bez Matki Bożej się nie utrzymamy.? (bł. Matka Teresa z Kalkuty)
?Przez tę modlitwę łatwo możemy otrzymać wielkie łaski i błogosławieństwo Boże.” (św. Maksymilian Maria Kolbe)
Żywy Różaniec składa się z 20 osób i nazywa się Różą. Każda z tych osób odmawia codziennie jedną Tajemnicę Różańca Świętego a ma taką samą zasługę, jakby odmówiła cały Różaniec. Nieodmówienie tajemnicy w danym dniu powoduje utratę tej zasługi.
Inicjatorką takiej formy odmawiania Różańca była Paulina Jaricot z Francji. Założyła ona Stowarzyszenie Żywego Różańca organizując 15-osobowe grupy – tyle bowiem było wówczas tajemnic Różańca.
W 2002 r. Ojciec Święty Jan Paweł II wprowadził nową część Różańca, 5 tajemnic światła i od tej pory róże różańcowe liczą 20 osób.
Członkowie Żywego Różańca mogą dostąpić odpustu zupełnego, pod zwykłymi warunkami, osiem razy w roku, mianowicie:
- w dniu przyjęcia do Żywego Różańca,
- Narodzenia Pana Jezusa (25 XII),
- Ofiarowania Pańskiego (2 II),
- Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie (25 III),
- Zmartwychwstania Pańskiego (zgodnie z kalendarzem liturgicznym),
- Wniebowzięcia Matki Bożej (15 VIII),
- w święto Królowej Różańca świętego 7 października,
- oraz Niepokalanego Poczęcia Maryi (8 XII).
TAJEMNICE I ROZWAŻANIA RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO
TAJEMNICE RADOSNE
I. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
Posłał Bóg anioła Gabriela do Dziewicy, której było na imię Maryja. Anioł rzekł do Niej: „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego. Na to rzekła Maryja: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!” (Łk l, 26a. 30a. 31-32a. 38)
II. Nawiedzenie św. Elżbiety
Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. A Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: „Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnia się słowa powiedziane Ci od Pana” (Łk 1. 39^0. 41b. -Ca. 45).
III. Narodzenie Pana Jezusa
Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania.. Porodziła swego pierworodnego Syna. owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie (Łk 2, 4. 6-7).
IV. Ofiarowanie Pana Jezusa
Gdy Rodzice wnosili do świątyni Dzieciątko Jezus, Symeon wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów. Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu, a Twoją duszę miecz przeniknie” (Łk 2, 27b. 28. 30-31. 34b-35a).
V. Znalezienie Pana Jezusa
Został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami. A Jego Matka rzekła do Niego: „Synu, czemuś nam to uczynił?”. Lecz On im odpowiedział: „Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” (Łk 2, 43b. 46. 48-49).
TAJEMNICE ŚWIATŁA
I. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
Przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od niego. Gdy Jezus został ochrzczony, otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębice i przychodzącego na Niego. A głos z nieba mówił: ” ..Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie” (Mt 3, 13. 16-17).
II. Objawienie się Pana Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej
Kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: „Nie mają już wina”. Jezus Jej odpowiedział: „Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto?”. Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Rzekł Jezus do sług: „Napełnijcie stągwie wodą. Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu”. Oni zaś zanieśli (J 2, 3-5. 7a. 8).
III. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem. Odtąd począł nauczać i mówić:
„Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie” (Mt 4, 12-13. 17).
IV. Przemienienie na górze Tabor
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!” (Mk 9, 2-3a. 7).
V. Ustanowienie Eucharystii
Jezus zajął miejsce u stołu i apostołowie z Nim. Wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie, połamał go i podał im, mówiąc: „To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę! Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana” (Łk 22, 14. 19-20).
TAJEMNICE BOLESNE
I. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu
Jezus upadł na kolana i modlił się tymi siewami: „Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!”. Gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, rzeki do nich: „Czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie” (Łk 22, 41b-42. 45-46).
II. Biczowanie Pana Jezusa
Jezus wziął Dwunastu i powiedział do nich: „Oto idziemy do Jerozolimy i spełni się wszystko, co napisali prorocy o Synu Człowieczym. Zostanie wydany w ręce pogan, będzie wyszydzony, zelżony i opluty; ubiczują Go i zabiją, a trzeciego dnia zmartwychwstanie” (Łk 18, 31-33).
III. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
Piłat wziął Jezusa i kazał Go ubiczować. A żołnierze, uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. Potem podchodzili do Niego i mówili: „Witaj, Królu Żydowski”. I policzkowali Go (J 19, 1-3).
IV. Droga krzyżowa Pana Jezusa
Piłat więc wydał Jezusa im, aby Go ukrzyżowano. Zabrali zatem Jezusa. A On sam, dźwigając krzyż, wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota (J 19, 16-17).
V. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
Jezus świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: „Pragnę”. Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę nasączoną octem i do ust Mu podano. A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: „Wykonało się!”. I skłoniwszy głowę, oddał ducha (J 19, 28-30).
TAJEMNICE CHWALEBNE
I. Zmartwychwstanie Pana Jezusa
Nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi. Anioł Pański zstąpił z nieba, odsunął kamień i usiadł na nim. Przemówił do niewiast: „Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu. bo zmartwychwstał, jak powiedział” (Mt 28, 2. 5-6)
II. Wniebowstąpienie Pana Jezusa
Jezus rzekł do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelie wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony: a kto nie uwierzy, będzie potępiony”. Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy- Boga (Mk 16. 15-16. 19.
III. Zesłanie Ducha Świętego
Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru. Ukazały się im też języki jakby z ognia. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami (Dz 2, l-2a. 3a. 4).
IV. Wniebowzięcie Matki Bożej
Maryja rzekła: „Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto, bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny” (Łk 1. 46-49a)..
V. Ukoronowanie Matki Bożej na Królowę nieba i ziemi
Wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod Jej stopami, a na Jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. I słyszałem głos donośny mówiący w niebie: „Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca” (Ap 12, 1. l0a).
Zelatorką Kół Różańcowych jest Pani Barbara Świerczek
Opiekunem Kół Różańcowych jest O. Robert Konik OFM